‘Modeplanten’ uit de jaren 70?

Van de interieurs uit de jaren 70 staan de iconen ons nog helder voor de geest: veel planten in paarse of oranje potten en hangende creaties van plastic bollen en macrame. Combinaties met veel bruin, geel, oranje, ribstof en hout. Parapluplanten in accubakken. Maar hoe zit het met de tuin, welke ‘modeplanten’ kozen we massaal rond de zitkuil van bielzen? En hoe staan we nu tegenover deze herinneringen, voor altijd in ons hart gesloten, revival of the fitest of een levenslange aversie? Welke planten brengen u acuut terug in de tijd? Geuren, plekken, personen, er kan van alles boven komen bij het zien of ruiken van een plant.

Lindehaag beleving

In onze ‘achtertuin’ (midden) anno 1978-79 met links de lindehaag

Geboren in 1973 heb ik de sterkste associaties tot ongeveer 1988. De mooiste herinnering is de lindehaag uit mijn jeugd, ik ben nog altijd verliefd op de frisgroene kleur en sierlijke bladvorm, nu de basis van mijn bedrijfslogo.

Maar deze persoonlijke ‘lindehaag beleving’ staat niet voor het tijdsbeeld wat ik hier bedoel. Ik heb het over de tuin van mijn opa en oma, met gigantische pluimgrassen in een perfect getrimd gazon langs een vijver met sigaren er in. Perkjes verspreid over de tuin met een bonte verzameling aan ‘kanariepieten’ zoals een docent de veelkleurige eenjarigen, zoals afrikaantjes, begonia’s en vlijtige liesjes, noemde. Voor mij blijft dit vooralsnog hardcore ouderwets, maar mijn ouders beleven veel plezier aan hun Pampasgras.

Met nieuwe ogen

Een wondertje gebeurt er wanneer je de associatie met een plant los kan laten en er met nieuwe ogen naar kijkt. Het is me nu een paar keer gebeurd en geloof me, wanneer je over je aversie heen komt kan de plant er ineens zelfs zo aantrekkelijk uit gaan zien dat je je vrij voelt om hem toe te passen in de tuin! Bij mij staat dit te gebeuren met de Mahonia aquifolium. Toen ik jaren geleden door kreeg hoe lekker deze plant ruikt is het zaadje geplant en nu betrapte ik me op het idee deze plant toe te passen in een aanstaand tuinontwerp! Dit voelt bevrijdend, ik heb de Mahonia geaccepteerd. Maar met andere planten komt het nooit meer goed. Dan geldt; eens een viezerik, altijd een viezerik! (de term van een inmiddels gepensioneerde vakgenoot voor planten die je de rillingen geven). Ik denk niet dat ik ooit over de Aucuba japonica ‘Variegata’ heen groei, maar je weet het nooit….

Gemene deler?

Laten we wel wezen, het gaat in dit soort gevallen nog altijd om een subjectieve beleving en associatie. Maar is er qua jaren 70 planticonen wellicht toch een gemene deler te vinden? Ik heb een rondje vrienden, familie en vakgenoten gedaan en wat blijkt? Totaal verschillend wat er in mensen op komt! Wel herkenbaar als je het bespreekt, maar nee, een gemene deler kan ik op deze manier toch niet vaststellen. Eens te meer duidelijk hoe verschillend mensen dingen beleven. Dus dan hierbij toch mijn geheel eigen interpretatie van ‘de jaren 70 plant’, en wie weet voor u toch ook een feest van herkenning?

Voor de volledigheid nog een greep uit alle modeplanten uit de jaren 70 die genoemd werden door mijn achterban:

• Cotneaster horizontalis, dwergmispel
• Rododendron
• Kerria japonica (RJ)
• Bruidssluier, Fallopia baldschuanica
• Thuyopsis dolobrata, hiba-levensboom
• Cupressocyparis leylandii, Leylandcipres
• Saxifraga x geum, Hoe-langer-hoe-liever, menistenzusjes, steenbreek en schildersverdriet
• Canna, Indisch bloemriet
• Juniperus communis, jeneverbes (talloze soorten)
• Laburnum anagyroides, gouden regen
• Helianthus annuus, zonnebloem
• Rudbekckia, zonnehoed
• Phlomis russeliana, brandkruid
• Forsythia x intermedia ‘Spectabilis’ , Chinees klokje
• Ligustrum vulgare, gewone liguster
• Sorbus aucuparia, lijsterbes
• Erica, diverse heide soorten
• etc. !